تاثیر و ماندگاری هشت هفته تمرین منتخب پلایومتریک و قدرتی بر منتخبی از پارامترهای بیومکانیکی نوجوانان دختر

دف از این پژوهش تاثیر و ماندگاری هشت هفته تمرین منتخب پلایومتریک و قدرتی بر منتخبی از پارامترهای بیومکانیکی نوجوانان دختر بود. بدین منظور 48 نفر از دانش آموزان ورزشکار مدارس تالش با میانگین سن 5/0±48/14 سال، قد11/5±79/163 سانتی متر و وزن 5/6±6/50 کیلوگرم به روش نمونه گیری هدفمند(در دسترس) انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل، پلایومتریک، قدرتی و ترکیبی(پلایومتریک و قدرتی) تقسیم شدند. از هر چهار گروه پیش آزمون گرفته شد. از تخته انعطاف برای اندازه گیری انعطاف پذیری، از آزمون دراز و نشست برای اندازه گیری استقامت عضلانی، از آزمون سارجنت برای اندازه گیری توان بی هوازی، از آزمون دوی 30 متر برای اندازه گیری سرعت و از آزمون های لک لک، ستاره و تاندم برای اندازه گیری تعادل استفاده شد. برنامه های تمرینی به مدت هشت هفته و هفته ای سه جلسه اجرا شد و سپس پس آزمون گرفته شد و بعد از یک ماه بی تمرینی ماندگاری محاسبه شد. از آمار توصیفی برای تعیین میانگین و انحراف استاندارد(طبقه بندی) و از کلموگروف- اسمیرنوف(k.s) برای نرمال سازی، در آمار استنباطی از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر(آزمون t مستقل و t زوجی برای مقایسه بین گروهی و درون گروهی) استفاده شد. نتایج نشان دادند که بین تمرینات پلایومتریک، قدرتی و ترکیبی تفاوت معنادار از نظر آماری وجود ندارد ولی تمرینات باعث بهبود سرعت، انعطاف پذیری، توان بی هوازی، استقامت عضلانی و تعادل(ایستا، پویا و نیمه پویا) می شوند و روش ترکیبی بیشتر از دو روش دیگر باعث پیشرفت شد و بعد بی تمرینی پارامترها کاهش پیدا کرد لذا به مربیان و معلمان تربیت بدنی توصیه می شود از تمرینات ترکیبی جهت پیشرفت ورزشکاران استفاده کنند.براساس یافته های پژوهش حاضر هیچ یک از این روش های تمرینی مزیتی بر یکدیگر ندارند و تفاوت معناداری از نظر آماری وجود نداشت که این می تواند با میزان آمادگی نسبی آزمودنی ها مرتبط باشد و با توجه به اینکه میانگین سن، قد و وزن آزمودنی های این تحقیق در یک دامنه قرار داشته، بنابراین این امر احتمالا دلیل اصلی عدم وجود تفاوت است و همچنین هشت هفته تمرین برای تاثیر بر فاکتورهای آمادگی جسمانی از جمله تعادل کافی نیست. همچنین بی تمرینی باعث کاهش مولفه ها می شود.